Radio Białystok | Wiadomości | Jakie są powody powrotów repatriantów? - mówiono o tym podczas konferencji w Białymstoku
Nie sentymenty, ale myślenie o rozwoju i przyszłości dzieci to główne powody, dla których repatrianci ze Wschodu wracają do Polski i osiedlają się w dużych miastach - mówiono w środę (27.06) w Białymstoku na konferencji o historii i współczesności repatriacji.
Najchętniej w Podlaskiem repatrianci osiedlają się w Białymstoku
W konferencji w Białymstoku wzięli udział historycy, przedstawiciele organizacji pozarządowych, urzędów, a także rodzin repatriantów. Konferencję zorganizował Regionalny Ośrodek Debaty Międzynarodowej (RODM). Ośrodki debat w regionach to projekt Ministerstwa Spraw Zagranicznych, który służy prezentacji kierunków polskiej polityki zagranicznej.
Dyrektor wydziału spraw obywatelskich i cudzoziemców w Podlaskim Urzędzie Wojewódzkim Andrzej Gawkowski powiedział, że od lat 1996-97, gdy zaczęła się po okresie transformacji repatriacja do regionu Polaków ze Wschodu, osiedliło się tu około 150 rodzin, głównie z Kazachstanu, Kirgistanu, ale też z Białorusi, Ukrainy i Rosji. Ocenił, że to "na pewno mało" w stosunku do innych regionów.
Gawkowski wyjaśnił, że to, czy repatrianci chcą się osiedlać w danym regionie, zależy od proponowanych im warunków. Dodał, że większe od Białegostoku miasta, bogatsze województwa dają repatriantom lepsze perspektywy bytu i rozwoju, pracy, edukacji dzieci. Najchętniej w Podlaskiem repatrianci osiedlają się w Białymstoku, nie są zainteresowani wiejskimi gminami.
Gawkowski powiedział, że na początku repatriantów interesowała "każda forma przyjazdu", ale od kiedy po 2000 r. mogły też przyjeżdżać ich dzieci, np. na studia, same oceniły i wybierały, gdzie chcą zostać, a wybierały większe, bardziej atrakcyjne ośrodki niż Podlaskie. Dodał, że rodzice chcą być przy swoich dzieciach, pracować, zarabiać, rozwijać się.
Wojewoda podlaski Bohdan Paszkowski podkreślił, że to samorządy były głównymi podmiotami zapraszającymi repatriantów, wspomagali je "ludzie dobrej woli", organizacje społeczne.
Ja mam nadzieję, że to ustawodawstwo, które w tej chwili jest (...), będzie sprzyjać temu, żeby ten proces przebiegał jak najlepiej i żeby dawał najlepsze efekty w postaci tego, że te osoby, które będą do kraju przybywać, miały jak najlepsze warunki - podkreślał wojewoda.
Wojewoda dodał, że najgorzej bywa wówczas, gdy wyobrażenia repatriantów rozmijają się z tym, co zastają na miejscu, a tak bywało na początku repatriacji.
Po 2000 r. osiedlają się rocznie w Podlaskiem po dwie, trzy rodziny repatriantów, głównie w Białymstoku - wynika z danych urzędu wojewódzkiego.
Od prawie roku w Białymstoku mieszkają Wiktoria i Dmitrij Ochmanowie. Przyjechali z północnego Kazachstanu, oboje pracują, ich dzieci się uczą. Pozostała część rodziny, m.in. babcia pani Wiktorii, która uczyła ją języka polskiego, została w Kazachstanie, choć - jak mówi pani Ochman - babcia marzyła, by kiedyś wrócić do Polski.
Wiktoria Ochman powiedziała dziennikarzom, że przyjechali dlatego, że w Polsce jest "dużo perspektyw", a myślą o przyszłości córek. Jej mąż dodał, że rodzina pracuje na siebie, jest "przeciętną polską rodziną", wychowuje dzieci. Oboje podkreślali, że są zadowoleni z tego, że są w Białymstoku. Przedtem przebywali w ośrodku adaptacji dla repatriantów w Pułtusku, gdzie uczyli się intensywnie języka polskiego, dostali tam różną pomoc.
Ośrodek w Pułtusku prowadzi stowarzyszenie Wspólnota Polska. Prezes podlaskiego oddziału tej organizacji Anna Kietlińska powiedziała dziennikarzom, że repatriacja to "trudne przedsięwzięcie" dla repatriantów, ale i samorządów, które ich przyjmują, bo kosztuje. W ośrodku repatrianci dostają pomoc, by nie bali się, czy sobie poradzą. Adaptacja trwa do roku.
Kietlińska dodała, że pierwsze repatriacje były "bardzo sentymentalne" dla starszych osób, które chciały wrócić do kraju. Obecnie wracający biorą pod uwagę możliwości, jakie im się daje, chcą stabilizacji i "to jest wyzwanie".
Kierownik Urzędu Stanu Cywilnego w Białymstoku Mirosław Mejsak powiedział, że samorząd miasta od lat interesuje się repatriacjami, przoduje w tym zakresie, a jeśli widać, że udaje się pomóc ludziom, którzy chcą wracać do kraju, to powoduje to radość i satysfakcję.
